Historia Neapolu

Historia Neapolu

Neapol to trzecie pod względem liczby ludności miasto we Włoszech. Aglomeracja liczyć może nawet 5 mln mieszkańców. Neapol leży na południu Włoch, u podnóża słynnego wulkanu, Wezuwiusza. Jest stolicą regionu Kampania oraz ważnym ośrodkiem gospodarczym i naukowym. Na całym świecie słynie z ciepłego klimatu i przepysznej pizzy. Neapol ma swoją własną kulturę, którą cechuje żywiołowy temperament i odrębny język, co czyni miasto wyjątkowym.

Historia tego miasta rozpoczęła się już w VIII wieku p.n.e. Wówczas powstała grecka osada o nazwie Partenope, będąca ważnym ośrodkiem Wielkiej Grecji. Miasto chętnie odwiedzali artyści i myśliciele, co sprawiało, że stało się ono swoistym centrum filozofii epikurejskiej. Upadek Cesarstwa Rzymskiego silnie wpłynął na historię Neapolu. W VIII wieku zostało one przekształcone na księstwo bizantyjskie. Kolejnym ważnym punktem w dziejach było funkcjonowanie Królestwa Neapolu, którego Neapol był stolicą. Funkcję tę pełnił od XIII wieku przez niemal 600 lat. Następnie Neapol trafił pod panowanie Burbonów i wówczas nadano mu miano stolicy Królestw Obojga Sycylii. Był to czas dynamicznego rozwoju miasta, zarówno pod względem ekonomicznym, jak i społecznym. Okres świetności Neapolu zwieńczyła budowa pierwszej linii kolejowej we Włoszech. Prężny rozwój przystopował w momencie połączenia Neapolu z Królestwem Włoch, ponieważ to Mediolan i Rzym były wtedy ważniejszymi ośrodkami Italii.

Neapol w XIX wieku nawiedzały liczne epidemie, które zdziesiątkowały ludność miasta. W ciągu kilkudziesięciu lat z powodu cholery i tyfusu zmarło prawie 50 tys. osób. Powodem pojawienia się i rozprzestrzeniania się groźnych chorób była bardzo słaba infrastruktura kanalizacyjna miasta. Zalegające śmieci i nieczystości ułatwiały przenoszenie zarazków. W wyniku epidemii pojawiły się także problemy gospodarcze miasta, co skłoniło ludzi do licznej emigracji na północ Włoch, a także do Stanów Zjednoczonych oraz Argentyny. W czasie drugiej wojny światowej Neapol został bardzo mocno zniszczony. Było to najbardziej zdewastowane miasto Włoch. Mieszkańcy zostali uwolnieni od okupacji niemieckiej 1 października 1943 roku. Symbolem tego wydarzenia jest odbudowa kościoła Santa Chiara. Z czasem starano się odbudowywać też inne atrakcje Neapolu, np. Piazza del Plebiscito.

Koniec XX wieku wiąże się natomiast z działalnością słynnej włoskiej mafii. To Camorra miała decydować o sposobie funkcjonowania miasta, zastraszając ludność. Zorganizowana grupa przestępcza straciła już na znaczeniu, a Neapol staje się ważnym miastem turystycznym. Historia miasta silnie go wiąże z nauką i sztuką. To właśnie w tym mieście znajdują się najstarsze uczelnie Europejskie – publiczny Uniwersytet Fryderyka II oraz sinologiczny Uniwersytet L’Orientale. Ponadto neapolitańska szkoła operowa przyczyniła się do powstania słynnej opera buffa. W Neapolu narodziło się kilka prądów malarskich i architektonicznych, zwanych ogólnie neapolitańskimi. Wśród tych mniejszych warto wymienić figuratywizmu oraz caravaggionizm.